Artworks Gabrielle
Ondanks dat ik mezelf goed kan uitdrukken in woorden en redelijk goed kan vertellen wat het betekent om CPTSS te hebben, kom ik er achter dat woorden soms toch tekort schieten. Daarom ben ik me gaan toeleggen op het maken van collages waarin ik mijn leven met CPTSS uitbeeld. Dat zijn vaak heftige collages. Ik compenseer dit door af en toe ook leuke, lieve en grappige collages te maken. De pijn, het verdriet en de strijd dat het mij kost om CPTSS draaglijk te maken heeft mijns inziens nodig dat ik de positieve kanten van het leven ook aandacht geef. Al word ik regelmatig in het donker gesmeten ik kruip altijd weer naar het licht. Bezig zijn met collages maken geeft me veel verlichting en is voor mij een prachtige manier van traumaverwerking.
Artikel in Kunstenaars magazine – 19 augustus 2022
www.kunstenaar.nl
Het weekend van 3/4 juli en 10/11 juli 2021 was er een expositie in Huize Maria, Kampen. Een deel van mijn werk was daar te zien. Dit waren enkele reacties op mijn collages tijdens deze Expositie Huize Maria in Kampen:
Mensen vinden het heel heftig. Je collages komen binnen. Zelfs zo erg dat er iemand was die zei: “Oh… hier kan ik echt niet naar kijken”. Kunstenaars zeggen over mijn werk: “Zo, wat heeft Gabriëlle een vast handschrift”. Daar zit echt heel sterk werk tussen. Krachtig werk. Niet los te koppelen van de boodschap die ze heeft. Maar als je dat al los zou koppelen, is de vorm die je maakt gewoon heel sterk. Heel erg pakkend door je kleurgebruik, door de samenstellingen en de continuïteit in je werk. Er ontstonden tijdens de expositie mooie dialogen en vooral dat stukje over fragmentatie. Dat jij het een podium geeft, ermee naar voren komt. Dat je door meervoudig trauma gefragmenteerd bent geraakt in vier persoonlijkheden, aspecten die lijken op persoonlijkheden, niet zozeer dat je vier persoonlijkheden in je hebt maar je onderscheidt ze wel van elkaar en dat is ontstaan door trauma. Waar Robin er eentje van is. In haar zit de woede, in haar zit het verwoestende naar buiten toe. Ze moet getemperd worden. Mensen herkennen dit. Ze bekennen dat ze dit ook in zichzelf hebben zitten. Misschien bij anderen iets minder heftig dan bij jou. Wat hier zo mooi aan is is de herkenbaarheid. Jij geeft het een podium en van daaruit ontstaat er een dialoog en wat je dan terugkrijgt is de herkenning en dat is zo mooi. Want dat werkt verbindend. Jouw werk nodigt uit tot dialoog maar jouw werk heeft ook begeleiding nodig. Dat er wat bij verteld wordt. Veel mensen kijken naar je werk maar stellen geen vragen. Hebben hun eigen ideeën erover. Sommige mensen namen een folder mee van je website: decreased-innocence.nl. Er zijn mensen die zich herkennen in trauma en in de verwerking en duidelijk geïnteresseerd zijn. Er was een vrouw die zei: “Dit ga ik laten lezen aan mijn therapeut”. Dat is natuurlijk mooi want Gabriëlle is bezig CPTSS op de kaart te zetten. En dat het een officiële diagnose moet gaan worden. Omdat het zo alles omvattend is.
Aldus Eva Jonker op 9 juli 2021.
Huize Maria, IJsselkade 25, Kampen – facebook
