Fotodocumentaire
Decreased Innocence
Decreased Innocence, oftewel afgenomen onschuld, is de titel van mijn project. In de vorm van een fotodocumentaire zet ik CPTSS op de kaart in Nederland. Deze documentaire gaat over mijn verleden, welke aan de hand van 27 thema’s in beeld gebracht wordt. Je stapt als het ware in het leven van iemand met CPTSS.
Daar gaat veel tijd inzitten, ik werk met diverse fotografen toe naar een foto-expositie. Ik heb voor deze manier gekozen omdat woorden vaak te kort schieten om aan mensen uit te leggen hoe erg het is om aan deze stoornis te lijden. Veel mensen met CPTSS die ik gesproken heb ervaren het ook als iets wat erg zwaar is.
Maar ik wil benadrukken dat het hier gaat om mijn eigen ervaringen, mijn persoonlijk verhaal dat ik gebruik om aandacht te genereren voor CPTSS. Naast de expositie is het mijn wens om ook een fotoboek uit te geven met daarin de 27 thema’s gecombineerd met dagboekfragmenten. Vertellen dus over CPTSS. Er zitten nog meer ideeën in mijn hoofd wat betreft het boek maar dat komt later wel een keer aan bod
Voor ik gestart ben met mijn missie en eigen fotodocumentaire, heb ik meegedaan met drie andere projecten van verschillende fotografen. Je zou kunnen zeggen dat deze fotografen mij hebben geïnspireerd om CPTSS op de kaart te zetten door middel van een fotodocumentaire. Een mooie reden om deze fotografen ook een plekje te geven op mijn website: Arie Bruinsma, Patricia van de Camp en Dirk-Jan Visser.
Arie Bruinsma
Voor het project OVERLEVERS. Hierin zien we verhalen van echte mensen die iets hebben overleefd.
Gabrielle: “Mijn leven is een aaneenschakeling van gebeurtenissen. Ik heb toen ook even gedacht ‘laat maar’ en daar schaam ik me ook niet voor. En toch merk ik na twee of drie dagen dat het overlever instinct weer de bovenhand krijgt. Mijn tijd van zwijgen is voorbij.” Lees meer op de pagina 'Over Gabrielle'
Patricia van de Camp
Voor het project TO BE. Hierin zien we portretten van mensen die een zelfdoding hebben overleefd.
Dirk-Jan Visser
Dirk-Jan was fotograaf bij het project VEREEUWIGD. Dit project werd opgezet door Stichting LEVENXL.
Wim Vosdingh
Mijn naam is Wim Vosdingh, ik woon in het prachtige dorp Froombosch met mijn echtgenote Yvonne. Mijn fotografie is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby, nadat ik nood gedwongen moest stoppen met sporten ben ik op zoek gegaan naar iets totaal anders en dat werd fotograferen. Fotografie in de breedste zin van het woord van landschappen tot macro en portret fotografie, het laatste is iets waar ik mij in heb gespecialiseerd door het volgen van cursussen en workshops. Ik heb geen moment getwijfeld op de vraag van Gabriëlle of ik mee wilde werken aan het project Decreased Innocence. PTSS kende ik wel doordat mijn dochter een HBO studie SPH volgt en hier wel eens wat over vertelde. Ook dat het een bekende vorm is, CPTSS is veel minder bekend. En dat deze voor heel veel problemen zorgt onder de mensen die er aan lijden mede doordat er weinig aandacht aan gegeven wordt. Wim Vosdingh is wegens tijdgebrek helaas gestopt met deze fotodocumentaire.
Melissa Tunderman
Mijn naam is Melissa, fotografe bij Tunderman Photography. Ik heb samen met Gabriëlle een fotoproject opgezet genaamd 'Typical Me'; dit project gaat, in tegenstelling tot andere projecten waar Gabriëlle aan meewerkt, in het bijzonder over de persoon achter de CPTSS. Wij vonden dit een hele fijne afwisseling, omdat het ook belangrijk is te laten zien aan mensen wie Gabriëlle nou eigenlijk is buiten haar stoornis om. Ik ontmoette Gabriëlle via een Facebook pagina waarin zij in een oproep naar fotografen vertelde over haar CPTSS. Als psychologie studente kende ik de term PTSS uiteraard al wel, maar de C was nieuw voor mij. Toen ik haar foto zag, zag ik eigenlijk vooral een mooie vrouw met een verhaal, dat wilde ik wel vastleggen! Na wat contact stuurde zij mij meer informatie over wat CPTSS eigenlijk inhield, maar wat mij het meeste opviel was hoe intensief zij zich inzette om andere mensen te helpen - los van alles wat zij had meegemaakt. Ik zag een vrouw die, zoals zij zelf heel mooi tegen mij zei "van het leven houdt, maar het leven houdt niet altijd van haar." Hoe meer contact ik met haar had over die paar dagen, hoe zekerder ik was van ons samenwerken; dit moet iets heel moois gaan worden, niet alleen in de vorm van uiteindelijke foto's, maar ook in gezelschap. Uiteindelijk heb ik haar gevraagd of het goed was om een serie over haar als persoon te maken, buiten haar stoornis om, omdat ik na dat alles wel inzag dat zij wel een heel mooi persoon vanbinnen moest zijn. Mijn uiteindelijke doel is, boven alles, iets te maken waar Gabriëlle op haar soms donkerste dagen nog naar kan kijken en kan zeggen "dat is wie ik écht ben". Houd dat innerlijke kleine meisje stevig vast. Fotoreportage 'Typical me':
Gert Willem Haasnoot
Ik raakte met Gabriëlle in contact via mijn stichting, LEVENXL. Deze stichting deelt de (veer)kracht en opgedane levenslessen van ernstig zieke mensen om ons te inspireren ons eigen leven met nog meer aandacht en liefde te leven. Gabriëlle nam deel aan een fotoproject; Vereeuwigd. Zij is een goed voorbeeld van iemand die haar ziekte heeft getransformeerd tot een energie van waaruit zij iets wil betekenen. Dit is misschien de reden dat ik haar in haar niet als slachtoffer heb uitgebeeld, maar met kracht en woede; als een Wraakgodin. Daar zit een verhaal achter, dat aan haar is om wel of niet te vertellen.
Marco Brekelmans
Mijn naam is Marco Brekelmans en ik kom uit Oosterhout Brabant. Ik woon samen met mijn vrouw Renske. Omdat fotografie altijd al een passie voor mij was, heb ik 4 jaar geleden mijn eerste camera aangeschaft. Al snel kwam ik er achter dat ik hier mijn rust en ontspanning in kon vinden. De natuur en dieren zijn mijn favoriete onderwerpen voor mijn hobby-fotografie. Omdat ik mijn kennis wilde uitbreiden met modellenfotografie, kwam ik Gabrielle tegen op Facebook, waarin zij fotografen zocht voor haar CPTSS opdrachten. Toen Gabriëlle mij vertelde wat haar doel was voor haar fotoshoot, kwam er gelijk een gevoel van durf en respect naar boven. Tijdens onze ontmoeting vertelde Gabriëlle haar levensverhaal hoe CPTSS haar leven beïnvloedt. Ik was zo gegrepen door haar verhaal dat ik het als een eer voelde dat ik als (hobby)fotograaf mocht mee doen om haar doel te bereiken. Wat mij al snel opviel was dat ondanks alle narigheid en somberheid, er een prachtige vrouw voor me zat met een positieve instelling en een hart van goud. De foto-opdracht is om haar eigen zelfmoordpoging op beeld vast te leggen. Omdat dit ook een onderwerp is dat mij van dichtbij raakt was dit heel dubbel om te doen. Ondanks alles hadden Gabriëlle en ik maar een doel voor ogen en dat is iets moois neer zetten, en daar zijn wij voor mijn gevoel in geslaagd. Ik kijk terug op een mooie dag en wil benadrukken hoeveel respect ik heb voor Gabriëlle, en dat het leven van haar blijft houden. Fotoreportage thema zelfdoding:
Hans van Gils
Ik ben Hans van Gils, geboren in Breda en woonachtig in Vlissingen. Vanwege mijn werk als acteur / entertainer ben ik altijd bezig met verhalen. Sinds een aantal jaren heb ik een oude passie opgepakt; fotografie. En met fotografie ben ik ook op zoek naar verhalen, zo ook achter de verhalen van het model wat ik wil vastleggen. Iemand alleen maar “leuk-mooi” vastleggen is niet waar ik voor sta. Meestal werk ik in zwart-wit omdat kleuren voor mij afleiden van hetgeen ik wil vertellen met mijn fotografie. Op face book zag ik een oproep staan van Gabrielle. Ik zag achter de kleurrijke vrouw, later bij haar thuis het kleurrijke interieur, een vrouw met een verleden. Na gesprekken werd me steeds meer duidelijk dat zij iets heftigs te vertellen had en daar wilde ik graag aan meewerken. Ik heb haar verteld dat ik een stoere vrouw zag met een kwetsbaar innerlijk en wilde hier iets mee gaan doen. Uiteindelijk hebben we voor een kerk gekozen omdat zij steun vind in de kerk en ben ik naar Groningen gereden waar, samen met haar een serie hebt gemaakt. Fotoreportage 'Still believe':
Yolanda Visser
Yolanda is beroepsfotograaf uit Assen. Omdat ze het erg druk heeft, hebben we afgesproken dat ik een stukje schrijf voor mijn website. Ik ben dankbaar dat ze ondanks de drukte wel mee wilde doen met de fotodocumentaire. Onze ontmoeting is op een bijzondere manier gegaan, onze paden hebben elkaar gekruist. Ik was op weg naar een gastles in Amsterdam. Ruim op tijd vertrokken van huis maar onderweg bleef ik steken vanwege defecte treinen. Uiteindelijk nog wel mijn bestemming bereikt maar wel te laat. In de chaos die dan ontstaat op het station wanneer er een trein uitvalt, hebben Yolanda en ik elkaar ontmoet. Toen we eindelijk na lang wachten in de trein zaten ontstond er een mooi gesprek tussen ons. Ze vertelde over haar werk als fotograaf en ik vertelde haar over mijn missie. Ik ben iemand die altijd durft te vragen, dus vroeg ik aan haar of ze ook wilde meewerken aan de fotodocumentaire. Dat wilde ze heel graag. Het resultaat is nu te bewonderen op mijn website. Yolanda: “Ik fotografeer het liefst in het moment. Dus niet van tevoren iets in scene zetten. De foto’s van Gabrielle zijn gemaakt terwijl ze aan het praten was over haar leven. Vandaar dat ze ook de toepasselijke titel hebben gekregen: IN THE MOMENT.”
Olivier van Hartingsveldt
Via Facebook ben ik in contact gekomen met Gabrielle. We hebben erg open en prettige gesprekken gehad over onder andere haar CPTSS en de rol van dieren in haar leven. Aangezien de relatie mens en dier een rode draad vormt in mijn werk als fotograaf hebben we besloten hiermee aan de slag te gaan. Dieren vervullen verschillende functie in het leven van de mens. De emotionele waarde die men toekent aan dieren lijkt toe te nemen in onze individualistische samenleving. Mijn werk richt zich op de veerkracht en vindingrijkheid van ‘groepen ’mensen in ‘moeilijke ’omstandigheden en hoe zij hun eigen unieke weg gaan. Voor mijn fotografie ben ik veel onderweg en werk ik het liefst aan langlopende projecten. Ik vind het belangrijk om mij goed te kunnen verdiepen en inleven in de specifieke situatie van de mensen die ik volg voor mijn projecten. Eerlijk contact en vertrouwen vind ik cruciaal. Ik stap iemands ‘wereldje’ binnen, dat is erg fascinerend maar ook kwetsbaar. Fotoreportage 'My own fairytale':
René Bouwman
Fotograaf René Bouwman heeft een fotoreportage gemaakt van het interieur van mijn huis. Rene werkt onder andere voor de Telegraaf. Wekelijks gaat hij bij mensen op bezoek om foto’s te maken voor de rubriek: Binnenkijker. Elke donderdag plaatst de Telegraaf een reportage over mensen die bijzonder wonen. Al vrij lang hoor ik mensen zeggen die bij mij in huis komen dat mijn inrichting zo bijzonder is en het aandacht zou moeten krijgen in de media. En zie… het moment is aangebroken. Op donderdag 24 september 2020 stond ik in De telegraaf. Het artikel is als PDF te lezen op deze website, te vinden in het menu: MIJN MISSIE IN DE MEDIA. De reden waarom ik heb meegedaan aan deze reportage is omdat ik ook hier een mogelijkheid zag om CPTSS onder de aandacht te brengen. Want zoals het ook in het artikel staat beschreven, mijn bijzondere inrichting is geboren uit pijn. Een overlevingsstrategie ontstaan uit traumatisering in mijn jeugd. Het was heerlijk om met Rene samen te werken. Bij binnenkomst was hij al gelijk onder de indruk van mijn huis. Eerst even gezellig aan de koffie. We hebben veel gepraat over van alles en nog wat. Daarna ging Rene op zijn gemak aan de slag met fotograferen. Soms was het wat passen en meten want zoals jullie zien is mijn huis nogal vol. Al met al was het een leuke dag en ik ben zeer tevreden met het resultaat.
Thema’s
Thema’s die in mijn leven hebben plaats gevonden en worden gefotografeerd zijn: onschuld, slachthuis (dood en verderf), pesten, seksueel misbruik, anorexia, psychische mishandeling, overlevingsstrategieën (onder andere de liefde voor de dieren), wanhoop, dissociëren, maskers, eenzaamheid, depressie, zelfdoding, opname psychiatrisch ziekenhuis, automutilatie (zelfbeschadiging), gratis lichaam weggeven aan mannen/relaties met foute mannen, huiselijk geweld, in de steek worden gelaten, verkrachting, angst, kwetsbaarheid, verslaving (kalmerende tabletten en alcohol), nachtmerries, lijden, hoop en veerkracht, herrijzenis, wraak, fragmentatie (kind-delen in mij die getraumatiseerd zijn; Lola, Maria en Lolita), geloof (vastzitten in het donker en je wilt naar het licht).