Door GABRIELLE JANSEN – 26 jan. 2022 in LEZERSCOLUMN van de Telegraaf

Sinds de aflevering van Boos afgelopen week is er veel aandacht voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. Maar hoe zit het met slachtoffers waarvan de daders geen bekende Nederlanders waren? Gabrielle Jansen deelt haar zorgen. „Ik moest twee jaar wachten.” 

„Na veel wikken en wegen heb ik besloten om dit bericht te plaatsen op mijn tijdlijn. Het nieuws van seksueel overschrijdend gedrag achter de schermen van The Voice: van aanranding tot verkrachting. We zijn het er allemaal over eens dat dit niet kan, dat dit tot op de bodem moet worden uitgezocht. Moedig dat de slachtoffers hun verhaal naar buiten hebben gebracht. Wel triest om te zien dat ze het alleen anoniem naar buiten durfden te brengen, omdat de angst nog steeds regeert. Niet alleen voor de daders maar ook voor de media. Waarom? Omdat de verdachten/daders bekende Nederlanders zijn.

Bekend
Nu wil ik even iets kwijt. Ik ben ook slachtoffer. Slachtoffer van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Van aanranding en verkrachting. Slachtoffer van machtsmisbruik. De daders zijn geen bekende Nederlanders. Het OM heeft mijn zaken (drie verschillende aangiftes) geen voorrang gegeven. Ik moest twee jaar wachten. Bij een zaak werd er amper door het OM naar gekeken. Al de drie zaken zijn geseponeerd. Dit doet veel met je… geloof me.
Ik heb me jarenlang schuldig gevoeld dat mij dit is overkomen. Want ik heb me niet verzet. Ik heb niets van dit alles gedaan waarvan de omgeving zegt dat ik dat wel had moeten doen. Ik werd bij voorbaat door mijn omgeving al veroordeeld. Eigen schuld… dikke bult.

Podium
De daders zijn niet gestraft. Mijn leven was al moeilijk en opnieuw werd ik blootgesteld aan trauma’s. Een programma zoals Boos geeft slachtoffers een podium. Dit helpt de slachtoffers voor hun verwerkingsproces. Maar hoe zit het met alle andere slachtoffers buiten The Voice om? Zij lijden in stilte. Wonden worden weer open gehaald. Gelukkig zijn er op sociale media besloten groepen waar slachtoffers hun verhaal kunnen delen.

Verdrietig is weer wel dat het juist in de beslotenheid gebeurt. Want de angst blijft. Angst voor de daders. Angst voor veroordeling van buitenstaanders. Alleen slachtoffers onder elkaar begrijpen precies waar je het over hebt. Ik durf het aan om dit bericht te plaatsen ook buiten de besloten groepen om.

En even voor de duidelijkheid zet ik het volgende erbij: mocht iemand het in zijn of haar hoofd halen om een rotopmerking te plaatsen dan zal hij of zij per direct worden geblokkeerd. Enig respect voor mijn bericht, voor mij als slachtoffer, voor alle andere slachtoffers is wel op zijn plaats.

Dank jullie wel.”