Waarom bambi?

HET HERT  
Zo rond mijn opname in een psychiatrisch ziekenhuis (1990-1993 Duin en Bosch in Castricum) is een hert heel belangrijk voor mij geworden. Na het zien van de Walt Disney film Bambi was ik gelijk verliefd! Tijdens deze drie jarige opname liep ik vaak met mijn knuffel Bambi door het ziekenhuis. Ik had vaak hevige angstaanvallen en Bambi vasthouden was prettig. Eigenlijk was ik op dat moment weer het getraumatiseerde kleine meisje. Deze knuffel heb ik nog steeds en ligt samen met andere knuffels op mijn bed. Ook tijdens deze opname heb ik mijn eerste tatoeage laten zetten en dat was een hertje natuurlijk. Het hert is nooit meer uit mijn leven verdwenen. Mijn huis staat vol met hertjes. Grote vitrine kast met beeldjes. Geprepareerde herten. Van alles heb ik verzameld. Als ik in de trein zit dan kijk ik altijd uit het raam in de hoop er eentje te zien. Dat gebeurd regelmatig en blijer kan je me niet krijgen.

In het verleden heb ik een mooie ontmoeting gehad met een groot hert. Ik zal dit indrukwekkende moment nooit vergeten en ik ben trots dat ik dit nu in mijn blog met jullie mag delen. Het gebeurde in Frankrijk. Ik was daar met een vriendin die ging trouwen met haar vriend. Vrienden en familie waren uitgenodigd om daarbij te mogen zijn. In die periode ging het behoorlijk slecht met me. In Frankrijk was het extreem warm en ik kan daar heel slecht tegen. Het was afzien voor mij. Omdat het met mij niet goed ging ontstonden er veel spanningen tussen mij en die vriendin. Dat ontaardde soms in heftige ruzies. Ik had last van een negatief zelfbeeld en een andere vriendin die ook mee was kreeg veel aandacht van mannen. Ik was jaloers ( moeilijk om toe te geven maar het was echt zo) .Niemand had belangstelling voor mij. Of dat werkelijk ook zo was dat weet ik niet. Het was zoals ik het toen heb ervaren.

Op een middag toen ik weer eens met mezelf in de knoop zat en met mijn omgeving, ben ik in mijn eentje gaan wandelen. Laat in de middag vanwege de hitte .Het natuurgebied rondom de camping waar we zaten was enorm groot. Ondanks mijn angst om te verdwalen besloot ik toch te gaan. Ik hoopte dat ik rust zou vinden. Tijdens het wandelen voelde ik me wegzakken in het verdriet. Tranen om wie ik was en de strijd die ik constant met mezelf had en met anderen. Plotseling ging er een gedachte door me heen en sprak deze hardop uit. Ik keek naar boven (onbewust naar God gericht?) en zei:”Wat zou ik gelukkig zijn als ik nu een hert zou tegenkomen!” Dit was echt een soort van vraag die rechtstreeks uit een verlangend hart kwam. Ik denk een minuut later, het zal echt niet langer hebben geduurd, zag ik in de verte een hert rennen. Het sprong over een bossage en verdween uit het zicht. Ik stond helemaal perplex. Dit kon toch niet waar zijn!!! Mijn verzoek was verhoord. Toch schudde ik mijn hoofd. Dit was gewoon toeval. Puur geluk. Laat ik mezelf nu niets wijs maken. Ik ging verder met mijn wandeling. Wel blij dat ik een hert had gezien. Wel weer jammer dat het zo ver weg was. In gedachten liep ik verder. Ik wandelde op een uitgesleten pad met aan weerszijden heel hoog gras. Het was een drukte wat betreft insecten. Ze maakten veel lawaai, schijnbaar hadden zij geen last van de hitte. Omdat ik veel om insecten geef kon ik naar hartenlust kijken. Er was genoeg te zien. Ineens stond ik met een ruk stil. Ongeveer een meter van mij af stond aan de linkerkant een groot hert te grazen. Hij stond met zijn kont naar mij toe gedraaid. Ik hield mijn adem in, wilde geen geluid maken, het dier niet laten schrikken. Ik wilde hier zolang mogelijk van genieten. Het hert stak zijn hoofd uit het hoge gras, keek achterom en zag mij staan. Hij leek te veranderen in een standbeeld, niets bewoog meer aan het dier. We keken elkaar in de ogen. Dit duurde denk ik een paar seconden. En plotseling verdween hij. Ik stond aan de grond genageld en ik knipperde steeds met mijn ogen. Had ik dit nu gedroomd? Maar ik besefte na enige tijd dat dit geen droom was maar echt gebeurd. Ik kan jullie niet omschrijven wat ik toen voelde. Deze ontmoeting ervaarde ik als een intens geluksgevoel. Al mijn pijn en verdriet waren weg. Geen droefenis. Een golf van energie bruiste door mijn lichaam. Ik was de gelukkigste vrouw op aarde. Dit was geen toeval. Zo dichtbij een hert komen te staan in het wild dat komt toch zelden voor. Het eerste hert wat ik zag beschouwde ik als iets toevalligs. Ik geloof oprecht dat God mijn verzoek heeft gehoord en verhoord. Ik was in die periode helemaal niet met God bezig, ik geloofde niet eens in God. Ik was er wel van overtuigd dat er meer was tussen hemel en aarde maar kon daar verder geen handen en voeten aangeven. Die intense blijheid van deze ontmoeting zal ik nooit vergeten. En ik ben het ook niet vergeten. Het is meer dan 20 jaar geleden. Toen ik mijn missie ging starten wilde ik het hert als logo gebruiken. Ben toen eens gaan opzoeken wat een hert voor betekenis heeft op spiritueel gebied. Daarna twijfelde ik geen moment meer.

Spirituele betekenis van het hert: Het hert staat bekend als een krachtdier en jou op je persoonlijke levenspad begeleiden. Een hert staat aan het begin van de poort van je zielspad. Staat klaar om je te begeleiden. Hij zal je leren open te stellen voor nieuwe dimensies en zal je zelfs leren spirituele paden te bewandelen. Je fantasie is niet onbelangrijk. Juist daaruit en je dromen kun jij je inspiratie halen en je levendigheid voeden. Houd de realiteit ook goed in de gaten en wat er allemaal om je heen gebeurd. Niets mis met een beetje zelfbescherming en dat vind je misschien wat lastig. Ook hierin zal het hert je beschermen. Hij zal hem op zijn gewei nemen om hetgeen op een vredige manier uit je leven te halen. Omhul je met energie en begrijp/accepteer dat die energie vanuit je eigen hart komt. Een hert en een ree zijn elegante dieren. Je mag trots zijn op wat je hebt bereikt. Mannelijke kracht zonder bombarie!

Trefwoorden hert: Vriendelijkheid, alert, waakzaamheid, beweeglijkheid, camouflage, onschuld, gevoel, liefde, sierlijkheid, zachtmoedigheid, empathie, leiderschap, vruchtbaarheid, creativiteit, spiritueel en welwillend.

Tot slot: Overweldigend vind ik dit. Dat het kijken van Bambi en het meedragen van mijn hertenknuffel in het verleden, nu in het heden zulke mooie gevolgen heeft gekregen. Ik vind dat veelzeggend. De keus om mij te laten opnemen was geheel vrijwillig. Ik stond namelijk op een kruispunt in mijn leven. Kies ik opnieuw voor de dood (had eerder een poging tot zelfdoding gedaan) of voor het leven? Ik koos nu voor het laatste maar moest al mijn krachten aanboren om deze zware weg af te leggen. Deze opname heeft echt mijn leven gered. Het zien van de tekenfilm Bambi heeft me enorm aangegrepen. Ik kon me verplaatsen in zijn pijn.
Maar ik zag ook zijn kracht om te overleven. Dit lieve hertje raakte mijn bevroren hart aan en heeft het ontdooid. Het begin van een nieuwe periode waarin ik begon te voelen na een lange periode van depressie.

Dank u lieve Vader.